Aż 500 zł - tyle musi zapłacić klient, który chciałby skorzystać w Łodzi z porady uznanego neurologa lub proktologa. Do tego pierwszego czeka się w kolejce około miesiąca. Do tego drugiego - tydzień. „Tylko” 250 zł kosztuje wizyta u chirurga ortopedy, specjalisty od wymiany stawów. Na konsultację czeka się nieco ponad miesiąc.



Czytaj na kolejnym slajdzie

Specjalista od wymiany stawów liczy za wizytę 250 zł.

W prywatnym gabinecie neurochirurg, który operuje w szpitalu klinicznym, za wizytę liczy 200 zł i na ten rok nie ma już miejsc. Dla szukających pomocy dobra wiadomość - w grudniu ruszą zapisy na przyszły rok.

Ceny za prywatne konsultacje lekarskie są w Łodzi bardzo zróżnicowane. Dla przykładu konsultacja u neurochirurga to wydatek od 200 do 400 zł, u psychiatry od 200 do 250 zł, a u alergologa od 160 do 200 zł. U endokrynologa chory zapłaci od 150 do 350 zł. Cenią się też ginekolodzy - specjaliści od leczenia niepłodności - konsultacje kosztują u nich od 160 do 300 zł.

Natomiast wizyta u chirurga onkologa to wydatek od 200 do 280 zł, a u onkologa - 120 zł. Interniście za prywatną poradę zapłacimy od 120 do 150 zł, a geriatrze - 120. Chirurg plastyk skonsultuje nas za kwotę 100 - 150 zł, a okulista od 120 do 200 zł. U lekarzy rehabilitanów ceny za wizyty są podobne, od 100 do 120 zł. Wizyta u seksuologa kosztuje 140 zł, u psychologa - 120, a u dietetyka - 100.


Czytaj na kolejnym slajdzie

Do neurochirurgów także w prywatnym sektorze kolejki są najdłuższe.

Niektórym lekarzom podczas wizyty płaci się od razu za pakiet, np. wizyta u endokrynologa połączona z usg i biopsją tarczycy to wydatek ok. 600 zł. Lekarze specjaliści jeżdżą też na wizyty domowe. Są one o 30 proc. droższe od tych w gabinecie.

W porównaniu z ubiegłym rokiem ceny porad lekarskich wzrosły o kilkanaście procent. W porównaniu do sytuacji sprzed dwóch lat zniknęły kilkumiesięczne kolejki do niektórych kardiologów, ortopedów i neurologów. Czy dlatego, że lekarze przyjmują po wiele godzin dziennie i rozładowali kolejki? A może konkurencja jest większa? A może pacjent zbiedniał?


To, co najbardziej frustruje tych wszystkich, którym co miesiąc rząd ściąga obowiązkową składkę na ubezpieczenie zdrowotne, to kolejki w publicznej służbie zdrowia. Wymuszają na wielu z nas skorzystanie z sektora prywatnego. Nawet jeśli ktoś deklaruje, że płacić nie będzie, to najczęściej, gdy dostanie skierowanie do specjalisty, a w poradni dowie się, że np. do neurochirurga ma czekać 26 miesięcy, to i tak się złamie. I zapłaci.