Iglaki – jak i kiedy samodzielnie zrobić ich sadzonki. Podpowiadamy krok po kroku, jak rozmnażać drzewa i krzewy iglaste

Choć byliny i krzewy liściaste zyskują na popularności, iglaki nadal pozostają królami ogrodów. Można z nich tworzyć atrakcyjne kompozycje rabatowe i żywopłoty, sadzić na skalniakach i w ogródkach żwirowych, uprawiać w pojemnikach, a nawet traktować jako rośliny okrywowe.
Aby jednak nie zrujnować się finansowo na zakup coraz to nowych roślin potrzebnych do tego celu, dobrze jest spróbować samodzielnie je wyhodować z własnych sadzonek. Zadanie nie jest trudne, ale wymaga sporo cierpliwości i odrobiny wiedzy.

Większość roślin iglastych dobrze rozmnaża się z półzdrewniałych sadzonek pędowych. Pobiera się je zwykle poza sezonem intensywnej wegetacji, czyli od jesieni do wiosny, z pominięciem mroźnych okresów i uwzględnieniem preferencji poszczególnych gatunków.

• Wczesną jesienią (wrzesień-październik) poleca się pobierać sadzonki z żywotników (tui), cyprysików i jałowców.
• Nieco później (po pierwszych przymrozkach) pobiera się, sadzonki cisów i choin.
• Wyjątkiem są karłowe świerki z których sadzonki lepiej pobierać w czasie wegetacji (czerwiec-lipiec), gdyż wtedy mają dobrze uformowany pąk na tegorocznym przeroście.

Sadzonki pozyskuje się z roślin zdrowych, silnych, dobrze odżywionych i dość młodych, gdyż te ze starszych egzemplarzy ukorzeniają się znacznie trudniej. Sadzonki pobiera się z pędów tegorocznych, lekko zbrązowiałych w dolnej części, najlepiej z fragmentem zeszłorocznego drewna u podstawy (tzw. „piętką”).
Sadzonki powinny być zwarte, mocne i dość krótkie, ale długość sadzonki uzależniona jest od gatunku. Z iglaków silnie rosnących jak np. żywotniki (tuje), zaleca się pobierać sadzonki dłuższe (ok. 10-15/20 cm), a z gatunków wolno rosnących np. cisy, krótsze (ok. 5-8 cm).

Przygotowanie sadzonki pędowej polega na skróceniu jej miękkiego wierzchołka (usunięciu stożka wzrostu), usunięciu wszystkich odrostów i igieł na odcinku 2 cm od dołu oraz przycięciu zbyt długiego fragmentu „piętki”.
Sadzonki zaraz po pobraniu należy umieścić w torebce foliowej, aby nie wysychały i jak najszybciej posadzić.

Przeczytaj o tych szkodnikach iglaków: Wtyki amerykańskie zadomowiły się w Polsce i będzie ich przybywać

Przed sadzeniem podstawę pędu zanurza się w ukorzeniaczu do sadzonek półzdrewniałych, a następnie umieszcza w lekkim podłożu, najlepiej przygotowanym z torfu wysokiego z dodatkiem perlitu lub piasku w proporcji 1:1.

Pojemniki z sadzonkami ustawia się w miejscu zacienionym, przewiewnym i umiarkowanie ciepłym (ok. 16-18/20°C), w mnożarce, inspekcie lub pod cieniówkami w zacisznym miejscu ogrodu.

Dla lepszego ukorzeniania pojemnik z sadzonkami można okryć perforowaną folią, która pomoże utrzymać odpowiednią wilgotność powietrza, ale pozwoli też na dostęp powietrza do roślin. Jeśli nie dysponujemy folią, sadzonki należy systematycznie, ale delikatnie zraszać (zamgławiać) i bardzo umiarkowanie nawadniać, gdyż preferują wilgotne powietrze, ale nie lubią mokrego podłoża.

Kiedy temperatura zacznie niebezpiecznie spadać, pojemniki z sadzonkami należy przenieść do chłodnego i widnego, ale zabezpieczonego przed mrozem i słońcem pomieszczenia (temp. ok. 0-5°C). Sadzonki można też pozostawić na zimę w inspektach lub niskich tunelach, w których przebywały dotychczas, osłaniając je przed zimnem słomianymi matami (drewniane boki skrzyń) i przepuszczającą światło włókniną (okna inspektów i tunele).

Warto wiedzieć: Jak zadbać przed zimą o iglaki ozdobne?

Okres ukorzeniania dla różnych gatunków iglaków jest różny i może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, dlatego należy uzbroić się w cierpliwość. Najszybciej ukorzeniają się sadzonki żywotników (tui, ok. 2 miesiące), nieco dłużej sadzonki jałowców, cisów i cyprysików, a najdłużej sadzonki jodeł, sosen i świerków.
Przez cały okres ukorzeniania i produkcji sadzonek, należy systematycznie usuwać z pojemników wszystkie rośliny chore, obumarłe lub zasuszone. Trzeba też pilnować odpowiedniej wilgotności podłoża i powietrza, wietrzyć pomieszczenia oraz osłaniać sadzonki przed słońcem i mrozem.

Wiosną ukorzenione sadzonki hartuje się, przyzwyczajając do zmiennych temperatur, a następnie przesadza do doniczek, w których powinny pozostać przez kolejny sezon. Podrośnięte sadzonki wysadza się na miejsce stałe w kolejnym, a nawet jeszcze następnym roku uprawy (proces produkcji trwa zwykle 2-3 lata).