Kolejny skarb znaleziony w Łodzi! Co odkryto podczas prac ziemnych?

Archeolodzy z Uniwersytetu Łódzkiego przywracają dawną świetność artefaktom, które znaleziono w głębi ziemi podczas przebudowy płyty Starego Rynku. Są wśród nich przedmioty codziennego użytku świadczące o dawnych łodzianach, ich pracy, obyczajach oraz o tym, co przez wieki działo się na najstarszym placu miasta.

- Podczas prac archeologicznych udało nam się odkryć wiele niezwykle ciekawych przedmiotów i obiektów - mówi dr. Magdalena Majorek z Uniwersytetu Łódzkiego. - Wszystkie one trafiły do naszej pracowni, gdzie są poddawane ocenie mikro- i makroskopowej, zabezpieczane a następnie poddawane zabiegom konserwatorskim. Wśród najciekawszych artefaktów jest studnia publiczna, ślady średniowiecznej drogi, która przed wiekami przebiegała przez ten plac i wiodła w kierunku Łagiewnik oraz Zgierza. Są też przedmioty codziennego użytku sprzed stuleci - naczynia, sztućce, zabawki, biżuteria i guziki.

- Naukowcy odsłaniając coraz głębiej położone warstwy ziemi natykali się na przedmioty z kolejnych epok na przestrzeni pięciu wieków. Były to m.in. pozostałości po piwniczkach, kramach, okop z II wojny światowej oraz szczątki murów nieistniejącej już dziś, południowej pierzei rynku Starego Miasta. Do tego doliczyć należy także ponad tysiąc przedmiotów, z których przeszło połowa to rzeczy związane z handlem, m.in. ołowiane plomby, czyli rodzaj znaku wykorzystywanego przez kupców a także pamiątki po wojnach: ołowiane naboje pociski i łuski. W ostatnich dniach na Starym Rynku odkryto też piec do wypalania ceramiki z XVII wieku – mówi Agnieszka Kowalewska-Wójcik, dyrektor Zarządu Inwestycji Miejskich.

W tym roku mija dokładnie 600 lat od nadania Łodzi praw miejskich, co uczynił w roku 1423 król Władysław Jagiełło. Przez kilkaset kolejnych lat było to spokojne, małe miasteczko, ale wszystko zmieniło się za sprawą ulokowania w Łodzi osad fabrycznych. Sieć rwących rzek, na których można oprzeć włókiennictwo, zachwalał sam Stanisław Staszic. I tak w zaledwie kilka dekad miasto z liczącego kilkaset mieszkańców zamieniło się w prężnie rozwijającą się metropolię. Obok fabryk rosły pałace i wille przemysłowców, a pierzeje ulic dynamicznie zapełniały się wielkomiejskimi kamienicami, niekiedy nie czekając na wytyczenie nowych kwartałów i utrwalając skośny układ dawnych pól jak na Starym Polesiu.