SMOLEŃSK: recenzja filmu! Koszt realizacji to... [zobacz zwiastun, zdjęcia]

Propagandowo przykrojony film wpisuje się w niemającą szans na zakończenie wojnę o przyczynę katastrofy prezydenckiego Tu 154. Do tego, co nakręcił Antoni Krauze, nie sposób przykładać tylko filmową miarę. Artystycznie to kino kiepskie, łopatologiczne z marną nie tylko wiodącą rolą dziennikarki doznającej iluminacji w ocenie zdarzeń oraz ich interpretacji. Reżyser sławnego „Czarnego czwartku. Janek Wiśniewski padł”, ostatnimi laty twórca wielu dokumentów, dosadnie i często krępująco naiwnie tworzy historię zamachu na polskiego prezydenta. Scenariusz miksuje fakty, raport, sugestie, mgłę, „pancerną brzozę”, tezy chicagowskiego profesora, zdjęcia Tuska z Putinem, akcentuje zemstę za zaangażowanie Lecha Kaczyńskiego w 2008 roku w sprawy Gruzji.

Całość wydarzeń spaja postać Niny, pracującej dla TV-M-SAT. Dostaje temat i wraz z operatorem, prowadzi rozmowy, przekazuje rządową wersję zdarzeń, by stopniowo dojść do przeświadczenia, że to spisek i zamach. Beata Fido nie ma siły przekonywania. Po prostu nuży naiwnością. Obok ma dwu wyrazistych manipulatorów - szefa ( Redbad Klynstra) i jakiegoś agenta niby-dyplomatę (Jerzy Zelnik) - kierujących jej zawodowymi dociekaniami.

Wpisany w scenariusz Lech Kaczyński (udane wcielenie Lecha Łotockiego) i jego żona (Ewa Dałkowska) zjawiają się także w wizyjnych scenach. Prezydent wygłasza katyńskie przemówienie, spotyka się z zamordowanymi w Katyniu...

SMOLEŃSK FILM RECENZJA

Fabuła, w której sporo miejsca zajmuje też postać Generałowej (Aldona Struzik), broniącej dobrego imienia męża, podporządkowana została jednej tezie obficie dopełnionej zdjęciami dokumentalnymi przywołującymi wydarzenia z 2010 roku. „Smoleńsk” nie zawiesza głosu, nie otwiera dyskusji, a tylko podaje swoje prawdy do wierzenia. (120 min).