Halę na Górniaku wybudowano w rok. Historia targowiska

A Górniak to jedno z najstarszych obok Rynku Bałuckiego targowisk w Łodzi. Jego historia sięga prawie 200 lat. Początkowo handel skupiał się w rejonie obecnego placu Reymonta, który nosił nazwę najpierw Górnego Rynku, a potem Rynku Geyera (od nazwiska fabrykanta Ludwika Geyera, który kupił te tereny na pocz. XIX w. i postawił tzw. Białą Fabrykę).

Po tym, jak przeprowadzono linię tramwajową ul. Piotrkowską, Rynek Geyera utracił swoje znaczenie, a jego funkcję od 1904 r. przejął plac Leonarda (nazwa pochodzi od nazwiska Ernsta Leonhardta, fabrykanta, który zbudował fabrykę w podłódzkiej wsi Dąbrowa - obecnie to rejon ul. Rzgowskiej i Czerwonego Rynku) oraz znajdujący się po zachodniej stronie ul. Piotrkowskiej plac targowy nazywany Górniakiem. To w tym miejscu władze postanowiły postawić halę targową, by sprzedaż odbywała się w bardziej higienicznych warunkach.

Hala powstała według projektu z 1932 r. autorstwa Pawła Sperra, a jej cechą charakterystyczną jest to, że całe sklepienie dachu jest wykonane z drewna. Unikatowe jest też to, że hala jest dwupoziomowa - handel odbywa się również na stoiskach położonych na piętrze i obiegających całe wnętrze hali. W 2010 r. Górniak zmienił swój wygląd. W miejscu starych budek i namiotowych pawilonów powstały nowe boksy.