Rugbista roku. Brawa dla Pawła Grabskiego

Ciekawe, że pierwszym laureatem tej prestiżowej klasyfikacji w 2001 roku był obecny prezes Budowlani SA, Krzysztof Serafin. Natomiast poprzednik Grabskiego to Piotr Karpiński II.

– Nie ukrywam, że fajnie znaleźć się w tak doborowym gronie – mówi Grabski. – Przyznam, iż na co dzień nie śledziłem tak dokładnie tej klasyfikacji. Tak naprawdę dopiero na dwie kolejki przed końcem rodzice powiedzieli mi o tym, że mam wielką szansę na wygraną.

Paweł to prawdziwy twardziel, pełniący jedną z najbardziej odpowiedzialnych funkcji w zespole. Ta dyscyplina nie toleruje udawania i pozorowania walki, Grabski ma tego świadomość. Mało tego, zawsze stara się pomóc, nawet wówczas, kiedy nie jest w pełni sprawny. Nie raz zdarzało mu się grać, kiedy tak naprawdę powinien siedzieć na trybunach.

Rugbista Budowlanych ma za sobą dwie niezwykle poważne kontuzje, o których chciałby jak najszybciej zapomnieć.

– Najpierw miałem dosyć skomplikowane zwichnięcie stawu biodrowego. Nawet najgorszemu wrogowi tego nie życzę, bo to bardzo bolesny uraz. Później okazało się, że mam zakrzepicę. Długo trwało diagnozowanie i leczenie, swoje przeżyłem – stwierdził łodzianin.

Grabski od początku kariery jest związany z Budowlanymi. Pojawił się w klubie w wieku 15 lat, namówiony przez kolegę.

– Moimi pierwszymi szkoleniowcami byli w kadetach Mirosław Żórawski i Marek Maciejewski. Później pracowałem również m.in. z Ryszardem Wiejskim. I tak już zostałem w Budowlanych. Nie miałem żadnych konkretnych propozycji z innych klubów, były tylko jakieś luźne rozmowy. Zaliczyłem kilka występów w seniorskiej reprezentacji Polski. Nie jest źle – kończy nasz laureat.