Stuletni tabor wciąż można oglądać w skansenie, młodszy wozi turystów po Puszczy Białowieskiej.

Jeszcze w latach 70. ubiegłego wieku łączna długość torów kolejek leśnych w Puszczy Białowieskiej wynosiła ponad 120 km. Kolejki były wykorzystywane do transportu drewna z miejsc wyrębu do tartaku w Hajnówce. Pociągi zestawiano ze specjalnych wózków, na które wkładało się dłużycę, czyli ścięte i wstępnie obrobione w lesie pnie drzew. Takie liczące nawet kilkaset metrów składy ciągnięte były najpierw przez małe parowoziki, a następnie od lat 60. przez lokomotywy spalinowe. Transporty drewna z lasu trwały całymi godzinami, bo pociąg rozpędzał się najwyżej do 20 km/h w obawie o wykolejenie lub zgubienie dłużycy.
Rola kolejek leśnych w transporcie drewna malała wraz z rozwojem transportu samochodowego. Likwidowano kolejne odcinki torów, aż wreszcie w roku 1991 całkowicie zaprzestano transportu drewna kolejką. Początkowo groziła jej fizyczna likwidacja i pocięcie całego taboru na żyletki, ale na szczęście lokalni miłośnicy kolei do tego nie dopuścili. Po kilku latach bezruchu kolejka leśna znów wyruszyła na trasę, tyle że tym razem jako atrakcja turystyczna. Małe lokomotywki ciągną teraz po puszczańskich ostępach pociągi z wycieczkami. Dostępne są dwie trasy: Hajnówka-Topiło (11 km) i Hajnówka-Dolina Rzeki Leśnej (6 km). Powstał też skansen taboru na dawnej stacji Głuszec blisko polsko-białoruskiej granicy.