Święta w Łodzi w latach 80. i 90. ZDJĘCIA

Życie na kartki, kolejki, bieganina po mieście w poszukiwaniu drobnych prezentów to była twarda rzeczywistość, z którą przyszło się mierzyć nam, naszym rodzicom, babciom i dziadkom.

By nieco osłodzić życie mieszkańcom Łodzi, w zakładach pracy organizowano zbiorowe „gwiazdki” dla pracowników i ich pociech, które otrzymywały paczki ze słodyczami. Były też świąteczne kiermasze, na których oferowano zabawki - drewniane klocki, blaszane autka, kolejki na baterię i lalki, oraz ubrania produkowane przez łódzkie zakłady odzieżowe i dziewiarskie. Panie polowały na modne krawaty, skarpetki, rękawiczki dla swych mężów, a panowie stali w długich kolejkach po rajstopy, pończochy, bieliznę i czeską biżuterię z „Jablonexu” dla swych wybranek.

Przed wejściem do łódzkiej Hali Sportowej, „Centralu” i „Uniwersalu” kłębiły się tłumy łodzian poszukujących atrakcyjnych towarów importowanych z tzw. „demoludów” - węgierskich dezodorantów, szamponów, mydełek „Omo” i „ Zielone Jabłuszko” oraz enerdowskich sweterków - szetlandów. W Hali Sportowej na „Gwiazdce Łodzkiej” oprócz zabawek oferowano artykuły spożywcze, cukierki, czekolady, wędliny, ryby świeże i w puszkach z łódzkiej Centrali Rybnej. Najgorzej było w 1976 roku, kiedy wędliny, mięso i drób zdrożały o 69 procent.

W grudniu świąteczny nastrój udzielał się jednak wszystkim, bo większość łodzian zasiadała do wigilijnego stołu w gronie najbliższej rodziny, słuchając kolęd nagrywanych na pocztówkach dźwiękowych i płytach winylowych, odtwarzanych z popularnych gramofonów „Bambino”. Z radioodbiorników „Pionier” produkowanych przez Diorę płynęły kolędy i... życzenia I Sekretarza PZPR - Edwarda Gierka. Takie to były PRL-owskie święta Bożego Narodzenia.