Trener wyznacznikiem słabości Polskiego Związku Piłki Nożnej

Nie brak głosów, że obecni sternicy piłkarskiej centrali mają poważny problem z prowadzenie spraw polskiego futbolu.
I tu nie chodzi tylko o zaściankowy styl zarządzania związkiem, podejmowanie nietrafionych decyzji, ale przed wszystkim brak umiejętności prowadzenia PZPN, a co za tym idzie polskiego futbolu, w czasie wielkiego wizerunkowego kryzysu, który ciągnie się od ostatnich mistrzostw świata.

Prezesa Cezarego Kuleszę i jego ludzi nic nie broni. Fernando Santos był selekcjonerem przez osiem miesięcy i zostawia po sobie spaloną ziemię. Miał być tym, który tchnie w narodową drużynę świeżość, wprowadzi do niej młodość czy wreszcie przypomni jej, jak się gra w futbol.

Niestety, wybór Portugalczyka, to przysłowiowy strzał kulą w płot. Za jego rządów biało-czerwoni prezentowali archaiczny futbol, irytowali kibiców niebywałą niemocą, a i w ostatnich spotkaniach przerażali olbrzymim, boiskowym strachem. A przecież to PZPN miał stać na straży rozwoju naszego futbolu. Widać jednak zaspał.

W środowisku są przekonani, że fatalna współpraca z Santosem, a wcześniej także jego rodakiem Paulo Sousą (za czasów Zbigniewa Bońka), w połączeniu z krótkim czasem na decyzję sprawiają, że kolejnym selekcjonerem niemal na pewno będzie Polak. Na giełdzie pojawia się wiele nazwisk: były trener Rakowa Częstochowa Marek Papszun, selekcjoner reprezentacji młodzieżowej Michał Probierz, prowadzący Górnika Zabrze Jan Urban, odnoszący sukcesy w lidze japońskiej Maciej Skorża czy Adam Nawałka.
20 września będzie obradował zarząd PZPN i pewnie wówczas poznamy następcę Santosa.